Við eigum að sækja um aðild að Evrópusambandinu.

Á næsta kjörtímabili þarf Ísland að sækja um aðild að Evrópusambandinu. Viðskiptahagsmunir okkar og hagsmunir okkar sem fullvalda ríkis krefjast þess. Það er ljóst að EES samningurinn mun úreldast hratt á næstu árum og á einhverjum tímapunkti kemur að því að hann gagnast ekki lengur okkar hagsmunum. Auðvitað þurfum við í samningaviðræðum að ná fram undanþágu eða löngum aðlögunartíma að sjávarútvegsstefnu ESB og tryggja þarf aðlögun íslensks landbúnaðar að innri markaði sambandsins. Aðalatriði málsins er samt að ekki er hægt að bíða eftir því að EES samningur renni sitt skeið.

Í dag hafa lýræðislega kjörnir fulltrúar okkar á Alþingi lítil sem engin áhrif á stóran hluta þeirra laga sem eru í gildi á Íslandi. Lög um umhverfi og matvælaeftirlit eru t.d. að öllu leyti úr ranni ESB. Til þess að hafa raunveruleg áhrif þurfum við að standa innan sambandsins og hafa áhrif í öllu ferli ákvarðanatökunnar. Það er líka ljóst að sveilfur í íslensku hagkerfi vegna sérstöðu íslensku krónunnar hafa verið afar óhagstæðar útrásarfyrirtækjum, nýsköpun og sjávarútvegi og því myndi þáttaka íslendinga í myntbandalagi ESB útrýma gengissveiflum gagnvart Evru, lækka vexti og opna nýja möguleika fyrir íslenskan fjármálamarkað.

Er ekki betra að fara í aðildarviðræður við Evrópusambandið á meðan að uppgangur er í íslensku efnahagslífi og EES samningur er ennþá að virka en síðar þegar hann úreldist algjörlega? Er ekki betra að semja uppréttur með höfuðið átt en á hnjánum með hausinn milli lappanna?

Þetta viljum við skoða í Íslandshreyfingunni Lifandi land.